Home It Oardiel fan Paris Home Naar boven	It Oardiel fan Paris Een serie van negen droge naald etsen van het formaat 50 bij 77 cm op Velin Arches Blancpapier gemaakt in 2009 te Harlingen. De ets van Adam en Eva die Rembrandt maakte is hier getransformeerd naar een scene uit de Griekse mythologie: Het oordeel van Paris. Rembrandts ets heb ik gebruikt om de Suite Vollard van Picasso, die bestaat uit een serie van honderd etsen, op te projecteren. De hoofdrollen in de serie van Picasso worden vervuld door Marie Thérèse, het verhaal van hun liefde, de kunstenaar, en de beelden die hij maakt. Maskerade, toneel, het persoonlijke leven, verblinding door schoonheid, versluiering, mythe, gedaantewisseling en verbeelding spelen allemaal een rol. In de beelden die ik uit deze serie heb overgenomen ben ik er vanuit gegaan dat het verhaal van de Suite Vollard gezien kan worden als verbeelding van de mythe van Paris. Door de negen etsen gecombineerd af te drukken, verhouden de spelers in de afbeelding zich dramatisch keer op keer op een andere wijze tot elkaar. Rollen worden omgedraaid, uitdrukkingen transformeren, gebaren omgekeerd, houdingen worden overgenomen, en betekenissen kunnen in een ander licht worden gezien. Een van de stijlkenmerken die Picasso in zijn serie heeft gebruikt is het kubisme. Zoals in het kubisme in één beeld meerdere gezichtspunten worden getoond, fungeren mijn gecombineerde drukken als een spiegelpaleis. Driekwart van Picasso’s etsen uit de Suite Vollard zijn ondertekend met siraP, wat zich in spiegelschrift laat lezen als Paris. Elefante De olifant op de ets van Rembrandt lijkt te zijn ontleent aan een tekening van Marten de Vos. De portretten van Rembrandt die Picasso in de Suite Vollard kraste zijn bij toeval ontstaan. Picasso zag in de borrelende vernis op de etsplaat het olifantenoog  van Rembrandt terugkijken (in zijn woorden: su ojo de elefante). In de wervelende wolkenhemel van de werkelijkheid zijn overal wemelende wezens te herkennen. Greyface   Het oordeel van Paris is de basis van de religie van het Discordianisme. De werkelijkheid is daarin de ultieme Rorschachtest, een matrix waarin orde afhankelijk is van het gezichtspunt dat men inneemt. Het belangrijkste ritueel binnen deze moderne religie is de confrontatie met Grijsgezicht. Greyface, geboren in 1166 BC, had besloten dat er geen wanorde meer mocht zijn. Hierdoor begonnen mensen het leven serieus te nemen. De Discordiaan zou recht tegenover Grijsgezicht moeten gaan staan, dient vervolgens met zijn armen te gaan flapperen en het geluid van een kalkoen te maken. Ook de serie etsen It Oardiel fan Paris laat zich goed op deze wijze tot zich nemen.
		Contact	Joost Witte, Harlingen 2009